پروتکل الحاقی شش قدرت هستهای چگونه است
هدف از پروتکل الحاقی این است که آژانس بتواند درباره فعالیتهای اعلام شده و احتمالا اعلام نشده اطمینان یافته و تصویر کاملتری از برنامه هستهای یک کشور داشته باشد. بر اساس پروتکل، آژانس از حق دسترسی گسترده به اطلاعات و اماکن برخوردار میشود. پروتکلهای الحاقی شش قدرت هستهای جهان تفاوتهایی اساسی با مدل پروتکل الحاقی که آژانس منتشر کرده است، دارند.
آمریکا: پروتکل الحاقی، توافق پادمان بین آمریکا و آژانس را شامل معادن و دیگر اماکنی که مواد هستهای در آن وجود ندارند، میسازد. با این حال پروتکل الحاقی آمریکا محدود به تأسیسات هستهای غیرنظامی بوده و فعالیتهایی را که دارای اهمیت امنیت ملی میباشند، استثنا میسازد. علاوه بر این، آمریکا این حق را دارد که درباره مکان بازرسی مدیریت شده و زمان آن تصمیمگیری نماید.
انگلستان و فرانسه: پروتکلهای الحاقی انگلستان و فرانسه به گونهای طراحی شدهاند که به آژانس کمک کنند تا فعالیتهای هستهای اعلام نشده در کشورهای غیر هستهای را شناسایی کنند. بر خلاف آمریکا، هیچ کدام از این کشورها استثنایی با عنوان امنیت ملی ندارند.
روسیه و چین: پروتکل الحاقی هر دو کشور هیچ اجازهای به بازرسان آژانس برای دسترسی فیزیکی به تأسیسات را نمیدهند. بر اساس پروتکلهای الحاقی، هر دو کشور باید اطلاعات درباره صادرات و واردات از کشورهای غیرهستهای و نیز همکاریهای با این کشورها درباره چرخه سوخت هستهای را به اطلاع آژانس برسانند.
هند: این کشور معاهده منع اشاعه هستهای(NPT) را امضاء نکرده است بنابراین پادمانهای جامعی که سایر کشورهای غیرهستهای با آژانس دارند را ندارد. پروتکل الحاقی هند بیان میدارد که تنها برخی تأسیسات مشخصی تحت این پادمانها قرار دارند. پروتکل هند تنها از این کشور میخواهد که اطلاعات درباره صادرات مرتبط با هستهای را اطلاع دهد در حالیکه مدل پروتکل الحاقی شامل اطلاعات درباره توسعه و تحقیقات مرتبط با چرخه سوخت هستهای، واردات مرتبط با هستهای، و معادن اورانیوم است. در پروتکل الحاقی هند همچنین دسترسیهای تکمیلی به آژانس ارائه نشده است.