دستاویزی نو برای هدفی کهنه
سال 83 در پوشش خبرنگار نشریه «سانفرانسیسکو کرونیل» مرتباً به ایران تردد می‌کرد تا با گزارش‌های جهت‌دار و جمع‌آوری اخبار لحظه‌به‌لحظه از اغتشاشات برای ضدانقلاب، ارائه اخبار و تحلیل از وضعیت کشور به اتاق فکر وزارت خارجه، کنگره و سنای آمریکا و نهادهای مرتبط با لابی «آیپک» را به انجام برساند، اما با ناکام‌ماندن فتنه 88 تهران را ترک کرد تا بار دیگر در سال 1391 با وظیفه‌ای جدید در پوشش خبرنگار روزنامه «واشنگتن‌پست» راهی ایران شود. او این‌بار سیاست افزایش سطح روابط با ایران برای اجرای پروژه تغییر و براندازی را دنبال می‌کرد. موارد مذکور، تنها بخشی از فعالیت‌های ضدایرانی جاسوس، جیسون رضاییان است که این روزها اسمش به عنوان یک زندانی بی‌گناه در شبکه‌های غربی و ضدانقلاب تکرار می‌شود!
مقامات آمریکا نیز از تکرار نام رضاییان غافل نمی‌شوند؛ اوباما مدعی می‌شود، ما خواستار آزادی فوری این شهروند آمریکایی هستیم که کار او نوشتن درباره امیدها و ترس‌های مردم ایران بوده است! جان کربی، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا نیز لغو تمامی اتهامات جاسوس آمریکایی و آزادی هرچه سریع‌تر او را خواستار می‌شود. وزارت خارجه آمریکا هم در بیانیه‌ای با متهم‌کردن ایران به نقض حقوق بشر، خواستار آزادی رضاییان می‌شود؛ اما این همه هجمه که گفته شد و همه آنچه ناگفته ماند، برای چیست؟
اگرچه آزادی رضاییان برای آمریکایی‌ها اهمیت بسیاری دارد؛ اما حجم گسترده تبلیغات ضدایرانی به بهانه دستگیری این جاسوس، سناریوی تازه‌ای را آشکار می‌کند. آنها با طرح مسائلی با عنوان حقوق بشر به دنبال آن هستند که دستاویز تازه‌ای برای ادامه فشار بر ایران در دوران پساتوافق به منظور رسیدن به هدف کهنه براندازی در ایران تدارک ببینند؛ سناریویی که بهانه بودن چالش بر سر فعالیت‌های صلح‌آمیز کشورمان را بار دیگر به اثبات می‌رساند.
