رفتار متعارض مقامات آمریکا با متن بیانیه لوزان

مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه 1+5، معروف به گفت‌وگوهای لوزان 2 سرانجام پس از تلاش‌های فشرده نُه‌روزه با صدور بیانیه مشترک به پایان رسید. پس از توافق‌نامه ژنو که گام اول ایران برای به نمایش درآوردن «نرمش قهرمانانه» بود، صدور این بیانیه گام دوم تعیین‌کننده محسوب می‌شود. پس از قرائت این بیانیه مشترک که ظریف و فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا مسئولیت آن را به عهده داشتند و انتشار بیانیه، مطابق پیش‌بینی و براساس رویه آمریکایی‌ها مقامات آمریکایی صحبت‌های مغایر با متن بیانیه را آغاز کردند. در این سخنان برای مقامات آمریکایی دو اصل وجود داشت: یکی نشان‌دادن چهره پیروز و موفق و دیگری بلاتکلیف نشان‌دادن موضوع تحریم که لغو کامل آن برای ایران اهمیت دارد. اصل دوم چیزی بود که مقامات آمریکایی بر آن تأکید جدی داشتند؛ زیرا تنها عامل اثبات اصل اول بود که بیشتر جنبه ادعا داشت و نیازمند اثبات بود. از آنجایی که در دسترس‌بودن متن بیانیه رقیب جدی این ادعا بود و در مواردی تقریباً به صراحت آن را رد می‌کرد، مقامات آمریکایی به‌ناچار مجبور بودند برای فریب مخاطب و متقاعدکردن آن‌ها در ادعایی که داشتند، به‌طور غیرمستقیم از خود تعریف و تمجید کنند یا پای موضوعات حاشیه‌ای را به میان آورند. گذشته از این رفتار آمریکایی‌ها که با علامت سؤال بزرگی مواجه است، درباره این دوره از مذاکرات می‌توان گفت، با اینکه به‌نظر می‌رسد در کلیات پیشرفت‌ها و موفقیت‌هایی حاصل شده، اما وجود این کلیات نگرانی‌هایی را ایجاد کرده است که اظهارات مقامات آمریکایی بر این نگرانی‌ها افزوده؛ البته نه از این نظر که مسیر انتخاب‌شده و راه طی‌شده اشتباه است؛ بلکه از این نظر که رفتار طرف مقابل نشان می‌دهد، قصد دارد در ادامه و در ورود به جزئیات اخلال ایجاد کند؛ از این‌رو به نظر می‌رسد، لازم است در تدوین متن مکتوب توافق جامع که گویا کار آن براساس کلیات بیانیه مذکور آغاز شده است، به این مسئله توجه جدی شود. ناگفته نماند که براساس متن بیانیه مذکور دستاوردهای ایران قابل توجه است و باید در جا و مجالی فراخ‌تر به آن پرداخته شود. ان‌شاءال