عمده دلایلی که باید همچنان از فتنه گفت ...

بعد از گذشت چند سال از فنته 88، آیا باز هم ضرورتی برای مطرح کردن این موضوع هست؟!

فتنه 1388 از پیچیده‌ترین و عمیق‌ترین توطئه‌هایی بود که بر انقلاب اسلامی ایران حادث شد. این فتنه مبتنی بر طراحی عمیق و حساب‌شده بود که چگونگی آن در این مختصر قابل تبیین نیست؛ اما بر سر حذف یا زنده نگه داشتن آن در افکار عمومی دو نگاه در کشور وجود دارد. برخی معتقدند که اتفاقی بود که گذشت و نباید اختلافات را زنده نگه داشت. باید در مقابل همدیگر گذشت کرد و به فکر آینده بود. گروه دوم که اصل نظام و جریان مؤمن به آن است نیز با اصل این پیشنهاد موافقند، اما از غائله‌آفرینان مطالباتی دارند که هنوز محقق نشده است؛ بنابراین همچنان بر یادآوری فتنه اصرار دارند. مقام معظم رهبری نیز هر از گاهی فتنه را یادآوری می‌کنند. برای نمونه در شهریورماه امسال در جمع هیئت دولت تأکید کردند که وزرا به قولی که هنگام رأی اعتماد داده‌اند که با فتنه مرزبندی داشته باشند مقید باشند و یا در هفته بسیج، اهل فتنه 1388 را افرادی خواندند که فاقد بصیرت لازم بودند. اما عمده دلایلی که باید همچنان از فتنه گفت، عبارتند از:
1ـ فتنه‌گران در ازای هزینه‌هایی که بر نظام و انقلاب و مردم تحمیل کردند، هزینه‌ای را پرداخت نکرده و تاکنون حاضر به پرداخت آن نشده‌اند. لطمات اقتصادی بخشی از این هزینه است که علاوه بر خسارت مادی به کشور، باعث افزایش تحریم‌ها شدند. قدرت دفع فتنه توسط نظام موجب تشدید تحریم‌ها شد که حکایت از همسویی اصحاب فتنه و غرب داشته و دارد.
2ـ دشمن در رسیدن به اهداف خود بسیار امیدوار و به صورت عریان وارد عرصه شد از به‌کارگیری توئیتر تا حمایت همه‌جانبه رسانه‌ای تا نام بردن اوباما از یکی از سران فتنه و... بخشی از این امیدواری است، بنابراین کسانی که نظام را به سمتی بردند که موجب امیدواری دشمن شد، نباید در افکار عمومی به فراموشی سپرده شده و از نظرها محو شوند.
3ـ نسل‌‌های بعدی انقلاب نباید از فتنه بی‌خبر بمانند. رویش‌‌‌های انقلاب باید بدانند بر نظام مظلوم ما چه گذشته است. باید بدانند که نظام جمهوری اسلامی ایران در مقطعی از تاریخ خود با وجود مشارکت 85 درصدی مردم نتوانست در مقابل چشم ملت‌‌های اسلامی سر بلند کند (این سخن مقام معظم رهبری است) باید نسل‌‌های آینده خائنان به انقلاب و مدعیان دروغین جمهوریت و امام را بشناسند و...
4ـ یادآوری مکرر فتنه برای پیشگیری از بازگشت این جماعت به پست‌‌های کلیدی و غیرکلیدی نظام لازم است. اگر فتنه‌گران و عملکردشان به فراموشی سپرده شوند، خطر بازگشت بی‌هزینه‌شان به نظام بسیار جدی است.
5ـ پیشگیری از تکرار فتنه از دیگر عوامل تأکید بر آن است. طراحان فتنه باید همیشه در معرض پاسخگویی و اتهام باشند. نباید مجال طراحی مجدد فتنه به آنان داده شود. اگر با غائله‌آفرینان 1378 برخورد مناسب می‌شد، فتنه 1388 به‌وقوع نمی‌پیوست. این تجربه ارزشمند اکنون در مقابل ما است. بنابراین یادآوری خاطرات تلخ از تکرار آن خاطرات  جلوگیری خواهد کرد.
6ـ یادآوری فتنه از انسجام و سازماندهی مجدد آن نیز جلوگیری خواهد کرد. برخورد و مواجهه امام با نهضت آزادی مثال خوبی است. اگر امام(ره) در سال 1366 آن نامه محکم و تأثیرگذار را به وزیر وقت کشور درباره نهضت آزادی نمی‌نوشت و اگر اکنون آن سند در تاریخ انقلاب ثبت نشده بود، معلوم نبود نهضت آزادی اکنون در کجای جورچین انقلاب قرار داشت. اگر اصحاب فتنه رها شوند و بدون پرداخت هزینه به فعالیت عادی خود بپردازند مجدد به سازمان‌دهی روی خواهند آورند و چه‌بسا خود را صاحب و مالک حقیقی انقلاب بدانند.
7 ـ اصحاب فتنه هنوز با اپوزیسیون خارج از کشور و دوستان فراری خود مرزبندی نکرده‌اند و حاضر نیستند از آنان ابراز برائت کنند. بنابراین تا زمانی که آنان بدون عذرخواهی و بدون توضیح درباره چرایی طراحی آن فتنه به بازگشت اصرار می‌ورزند باید پشت دروازه‌‌های نظام معطل بمانند.
۸ ـ از همه مهم‌تر مگر می‌شود قیام نهم دی‌ماه 1388 را از تاریخ ایران و انقلاب محو کرد. بنابراین تا این روز گرامی داشته می‌شود و نام آن روی خیابان‌ها، میدان‌ها و کوچه‌‌های شهرها و روستاهای ایران می‌درخشد. ننگ فتنه نیز باقی است. این ننگ ابدی با هیچ تدبیری پاک نخواهد شد.