آذر ماه 92 که هیئت پارلمانی اروپا در سفارت یونان با نسرین ستوده و جعفر پناهی دیدار کرد و بعد از آن به انجام مصاحبههای خاص با رسانههای بیگانه پرداختند، کمتر کسی گمان میکرد که هدف از رایج شدن اینگونه رفت وآمدهای دیپلماتیک به کشور، «مقدمهسازی برای فشار بینالمللی بر جمهوری اسلامی ایران این بار با ابزار حقوق بشر» است